degilsin olamazsın

Sen şair olamazsın.

Sen şair olamazsın
Elin kalem tutunca olmuyor işte
Sen seni yazamazsın
Yaprakların tutamaz.

Sen yağmuru koklayamazsın
Toprağa yalınayak basamazsın
Hiçbir yerden bir yere uçtunmu ki
Martılarla yarışamazsın

Açık denizleri tanımazsınki
Yunuslarla yüzemezsin
Anahtarlarını almadan
Kapıyı çarpıp gidemezsin

Sen şair olamazsın
Denize bakınca olmuyor işte
Sabahlara yazılmıyor
Güneşi uyutamazsın

Gidelim desem
Gelemezsin
Aitliğin var bu şehre
Oysa şair
Özgür olur
Oysa şair
Benim olur
Sen şair olamazsın
Olamazsın!

Değilsin…

Sevdiğin kadar değildir aşk
Ya da sevildiğin
Acı çektiğin kadar değildir yaşam
Nefes aldığın kadar değilsin

Ne Atilla ilhan değildi
Ne Shakspeare
Sen şair değilsin
Ne de şiirler senin
Bu gözyaşları benim değil

ya ağlarsın ya gülersin
güldüğün kadar değilsin
ateş değilsin barut değilsin
canımı yakan gözlerin değil
su değilsin hava değilsin
kalbimi durduran sen değilsin

gölgem değilsin, güneşin değilsin
öldüğün kadar kederli
güldüğün kadar neşeli
şair kadar eski
kalem kadar dertli değilsin

pamuk gibi yumuşak
kılıç kadar keskin
engin deniz gibi mavi
ne bir kaldırım taşı
ne dalgalar ne martılar
ne bir gökkuşağı
ne onlar kadar renkli değilsin
ne de renkler senin değil

toprak gibi vefalı
kum kadar çok
ana gibi yar
doğup büyüdüğüm diyar
elma kadar al değilsin

derenin akıntısına coşamazsın
bir melodiyle ağlayamazsın
sen şair olamazsın
ne de şiirler senin değil

kalem değilsin kağıt değilsin
kep değilsin mezun değilsin
cigaram değilsin tabla değilsin
yıldızlar kadar parlak
onlar kadar uzak değilsin
melek değilsin tuzak değilsin
nede onlar gibi yanıltıcı
tanrı değilsin
onun kadar yardımcı

acım değilsin kederim değilsin
ekmeğim değilsin ilacım değilsin
istersen git
derdim değilsin devam değilsin
sen çocuk değilsin

sus, sessiz değilsin
gitme, çarem değilsin
bu gördüğüm sen değilsin.
bari yaşadığımıza değsin
her nefesim değilsin.